Lutowanie twarde

Lutowanie twarde (ang. brazing) jest procesem łączenia ze sobą dwóch elementów za pomocą ciepła i spoiwa o temperaturze topnienia wyższej niż 427 ºC (800 ºF) , ale niższej niż temperatura topnienia łączonych ze sobą metali.

Materiał-spoiwo wykorzystywany do lutowania twardego jest różnorodny i zależy od typu materiału, z jakiego wykonane są elementy przeznaczone do łączenia. Najczęściej stosowane spoiwa to:  miedź fosforowa, srebro, nikiel i kobalt, stopy aluminiowo-krzemowy, miedziany, miedziowo-cynkowe i magnezowe.

Celem tego procesu jest otrzymanie trwałego, bardzo wytrzymałego połączenia elementów o takim samym lub różnym materiale przy pomocy prostego procesu oraz wykorzystania technik produkcji prostej, gdy produkty wytwarzane są w sposób ciągły na skalę masową.

Istnieją różne metody przeprowadzenia procesu lutowania twardego jak np: poprzez palniki, opór elektryczny, podczerwień, piece tradycyjne lub indukcję. Lutowanie twarde za pomocą indukcji ma więcej zalet w porównaniu do innych metod.

Zalety metody indukcyjnej:

• Większa wydajność procesu
• Szybkie i ukierunkowane nagrzewanie
• Proces zautomatyzowany
• Oszczędność energii
• Zmienjszenie oksydacji
• Można stosować do lutowania w próżni  lub atmosferze gazów szlachetnych
• Produkcja złączeń czystych, dokładnych i kontrolowanych
• Technologia wolna od zanieczyszczeń, bezpieczna i czysta
• Proces eliminuje odkształcenia i inne niepożądane zmiany metalurgiczne w różnych miejscach elementów poddawanych lutowaniu

Branże, w których stosowany jest ten proces to między innymi: medycyna, produkcja artykułów gospodarstwa domowego, przemysł  kolejowy i motoryzacja.

Pobierz ten informator odnośnie lutowania twardego (ang.), aby dowiedzieć się więcej o różnych zaletach i zastosowaniach lutowania.